Siyah Laleden Daha Siyah Gözlerinde Kendim

seni sevdim volkan ateşi gibi
o doğduğum şehirde olmasada
seviyorum nehir sularında
senin doğmadığın şehir düşsede
beni kendine getiren çayırda
müjdelenmiş mübarek kalıyor
kavis yolundan giderken
veya gelirken söğütlerin
asmaların seinliğinde
dualar ilk ve sonbaharın
yaprağından çiçeklerinden fazla
ama sen yoksun! ! !
daima bildiğim olmayışlardan
daha da ufkun ötesinde
semavi baharda yıkanıp uçuyorum
Seylan çaylarının üzerinde
küçüldüm kelebeklerin kanadında
kalbim bedenimde değil! ! !
sanki mutluluk rüzğarının girdabında
sevğilim bekliyor terasta
siyah laleden daha siyah gözlerinde kendim
yine o buseler yaylım ateşi
yanaklarında, alnında, kapaklarında
bitmeyen hasretin dövmelerinde
nefesini burnum soğuruyor güçle
aşık oldum! ! ! engellerin önünde
aşıyorum Afrika dağları misali
güney ülkelerin sefaletini
uzaya dolduruyorum meteorlar düşüyor üzerine
ve böyle bitiyor sevdamız yine başladığımız yerde