Siyah Lale Şiiri - Hafize Nur Konuklar

Ey siyah lâle.. Bunca acı senin yüreğinde kaç bin parçaya bölündü kim bilir... Sen ki hâmisiydin evinin. Direğiydin. Afrikanın yiğidiydin. Nerdesin?... Susuz kuyularına Yusuflar mı düştü. Köle pazarlarında prangalar mı vurdular ayaklarına... Kalk ve yürü! .. Yâkubun gözyaşlarıyla yıka, kardeşinin kanlı gömleklerini. Gözlerini hizala Onun gözlerine Ellerini tut. Yusufça affet... Ne zaman atacak balıklar Yunuslarını sahillere. Çevir yüzünü sebeplerden, gecenin, denizin ve göklerin Sahibine. Onun izni olmadan kimse imdâd edemez. O vermezse rızkını, kimse veremez. Sabır kahramanı Eyyûbun sabrından kuşan. Eyyûb gibi yalvar. Öyle yalvar ki şifâ bulsun insanlık... Bekle baharı. Hızır ve İlyas, yeşertecek çöllerini. Bereket yağacak Rezzakın rahmet hazinelerinden. Umut çiçekleri açacak bağrında. Önce vicdanlarımıza ektik ya yardım tohumlarını.. Hep beraber kalkacağız ayağa.. Birlikte ağladık ya, birlikte güleceğiz...