Ankara’ydı…
ve papatyasızdı baharı
böcekli sarı çiçeklerin serildiği
ıslak çimlerde…
Siyah kukuletalı bir kız
vardı
ve kör olası unutulmazlığın
salvosu
sen…
Yuvalandığın düşüncesinden
atmaya çalışırken seni
düşüncesinin düştüğü yer
oldun sen…
aklı..
fikri…
başı…
bedeni…
Unutamadı seni
ellerinde ter vardı
senin avucunda
kaybolduğundan bu yana
öylece ıslak kaldı
baharı yine
böcekli,
sarı çiçekli…
Hiç çevirme başını öteye
beriye
yok papatya
ya da benzeri…
Kokla sadece rüzgarı
aynı sensizlik kokusu…
Kayıt Tarihi : 1.5.2009 13:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!