Siyah Kuğu Şiiri - Osman Murtaza Gökdal

Her şey insan için,
Ve hayatta her şey mümkün…
Alır götürür seni,
Semadan arza,
Yediğin
Bir lokma elma…
Yanar insan ateşin narında,
Keskin ve koyu bir harda,
Sodom ve Gomora’da…
Bir meydan okuyuş ise yapılan,
Şahidi iken Atlantik,
Soğuk sulardır akıbeti
Çünkü yaptığın küstah ve dandik…
Her şey insan için,
Bir zelzele sarsar seni derinden,
Bir korku yüreğini kaplar için için…
Saat 06.00 da,
6.6 şiddetinde.
Küçük bir çocuk,
Saklambaç oyununda derken sobe,
Oyuncak gibi darmadağın olur Kobe…
Dünya yolculuğun bitti mi ki?
Fezayı fethedeceksin,
Aşarak atmosferi,
Sonra bulmasınlar,
Okyanusun dibinde seni…
Her şey insan için…
……………………..
Zulüm ile abad olunmaz,
Fıtratla zıtlaşan iflah olmaz…
Yükseltsen de kaleden duvarlar, hatta Çin Seddi…
Yıkılan duvarlar Berlin’de değil zihinlerdeydi…
Vicdanları kanatan bir yaradır yaşanan,
Güzün ve hüznün başlangıcıdır Eylül,
Bir medeniyete ağıttır garip ve melül…
Gözlerde yaş kalmadı bir şubat soğuğunda,
Kış geçti bahar geldi rahmet doldu her taraf,
Nisan yağmurlarında…
Kim diyebilir ki hayat bir origami,
Yıkar geçer koca bir şehri,
Ansızın bir tsunami…
Her şey insan için…
Ve hayatta her şey mümkün…
Ve hayat senin mücadelen,
Durmadan devam eden…
Güneş batıdan doğmadan
Kopmayacak kıyamet…
Her “Siyah Kuğu” kaderin izahı mı?
Öyleyse nedir Hakikat?