Siyah kıta Şiiri - Eymen Özgüven

Uyan !
Uyan Ey insanoğlu !
Aç artık gözlerini.
Sen otururken
Herşeyden habersiz
Sarayında
Siyah kıta senden
Biçare
Yardım beklemekte.

Sen yerken doyumsuzca
Şu kahrolası dört bir cihanı
Siyah kıtada,
Bir deri bir kemik,
Daha, analarının kucağındaki ,
Sâbiler.
Sen içerken kana kana
Dağdan bayırdan gelen
Anam sütü kadar pür-ü pak
suları,
Sırf köyüne yakın diye,
Daha ne olduğunu bilmediği,
Yemyeşil suları içen Michelle
Hasta yatağında
Ağır ağır , Acılar içinde
Ölmekte.

O yüzden bir an önce
Uyan ! ve utan !
Şu acınası durumundan
Ey cani insanoğlu.
Öyle uzaktan bakıp
Sakın ola
Senden biraz farklı
Diye
Pis deme onlara.
Asıl pis olan sensin !
Çünkü
Doyumsuzsun,
Duyumsuzsun.

Hadi uyan ulan !
Uzat kardeşine şu yardım elini .
Kapmaz merak etme !
Senin gibi
Bir hayvan değil o.

Ne olur paylaşsan ,
Onlarla,
Bir somun ekmeğini ?
Çok mu,
Bir şey kaybedersin .

Telaş yapma !
Ey cimri insanoğlu! !
Sen zenginsin.
O vereceğin
Bir somun ekmek
Sana vız gelir.

Hadi ulan !
Titremesin o kanlı ellerin .
Sömürdüğün siyah kıta ,
Biçare senden,yardım beklemekte.
Ver ulan ! Şu bir somun ekmeği.
Kardeşin aç ulan !
Aç !