Bi gün anladım,
siyahın neden,
kırmızının niçin,
kullandıkca daha kasvet verdiğini.
Hayat tablomdaki kıvırcık saçlı güzel kıza.
Bir duvar saati gibi bozukta olsa,
doğru zamanı gösteriyordu.
Fırçam dokunduğunda
üzerindeki pöti kareli elbiseye.
Zaman hiçbir zaman siyahı ve kırmızıyı,
birlikte kaldıramaz,
herhangi bir resim tablosunda.
Ben en çok beyazı sevdim.
Birde tek bir siyahı göz bebeklerinde.
Resimdeki kız beyazlar giydiğinde,
yüreyinin en üçra köşesinedek.
Bir hayat başlıyacak tuvalimin en güzel karesinde.
Bir gün beyazlar giymiş kara gözlü kız.
Yanında onu beyazlar kadar çok seven,
bir siyah çocuk bulacak.
Elinde bir yağlı boya fırçasıyla.
Kayıt Tarihi : 17.3.2005 13:02:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Eyüp Aydın Koç](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/03/17/siyah-kirmizi-beyaz.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!