Siyah Kehribar Şiiri - Batuhan Şengül

Yar seni kara saplı bir bıçak gibi sineme sapladılar
Bilmezdi çare eskiler,görmezdi mektup gibi gizli heceler
Sensizliğimle boğulduğum,yar diye başlayan geceler
Görmezdi seni,kulak asmazdı belli ki
Uğursuz rüzgarlarla geçip giden hoşlantı sanırdım ilk zamanlar
Bitecek diye teselli ederdim kendimi
Sevmiyor deyip kendimi avutmasını da iyi bilirim
Bir köşede oturup,sessiz bir biçimde gözlerinde kaybolmasını da

Özledim;
Özledim bakışını,savrulmayı yeniden
Ellerini tutarak yürümeyi özledim
Kağıt parçalarına bu kalp artık senindir
Ben seninim dediğin günleri özledim
Kalemlerimi özledim seni özlediğinde çalışan
Gözlerimi özledim senin gülüşünle parlayan

Kefili yoktur sevdamının,gözlerim parke parke
Kimse bilmez aşıktır,yok bir çıkış bir çare
Çare bulunmayan dertte var,
İkimizi anlatmakta ne var
Sen ise beyaz inci,ben Siyah Kehribar.....