Siyah Karanlık Şiiri - Semih Kocaman

Siyah Karanlık

Siyah duvarlara monte etmişim kendimi…
Yakmışım yalnızlıktan görülmeyen yüreğimi…
Sular serpmişim sonra düşününce geleceği
Bu bendeki kalıcı ne zaman gideceği belli mi?

Karanlıktan ibarettir her duvarım
Bir gülümsemeyle ışıldar, yanarım
Hep yalnızlık var yanımda ağlarım
İçimdeki renkleri kendime saklarım

Susmaz olur bazen kaderden çekenler
Sonu hep aynıdır ağlamasın sevenler
Hep karanlıkta yürüsün çekip gidenler
Olduğu yerde her türlü avunan yaşlı kalpler

Asılıyım o duvarda hala bıraksın her şey bedenimi
Yansın görülmeyen ne varsa silsin geçmişimi
Suya gerek yok görebilirsin içimdeki renkleri
Bu bendeki yalnızlık anlamını bilen var mı ki?