Belki de affedebilirdim seni
Gözlerinde gerçekten pişmanlık görseydim..
Unutabilirdim belki de yaptıklarını
Yüreğinde biraz sevgi hissetseydim..
Görmezden gelirdim belki de
Kalbimi kıran kelimelerine rağmen
Biraz merhametin olsaydı...
Gözyaşlarımı da yine kendim silerdim
Eğer sana olan sevgimi kullanmasaydın...
Ama sen acımadın bana!
Paramparça ettin kalbimi
Kalp aynadır , kırıldıkça keskinleşir dedim anlamadın!
Şimdi bana kızıyorsun
Öfkelisin,acımasız diyorsun bekli de..
Bu kadının kanatlarını siyah görmek isteyen de sendin!!!
İncitme,kırma,yorma feryatlarımı duymadın..
Şimdi yaşadığın her şeyin sebebi sensin!
Kara gözlü yar!
Beyaz kanatlarımı gözlerinin rengine boyayan sensin!
Simsiyah gecelerde gözyaşlarımın sebebi
Uykusuz geceleri yaşama sırası senin...!
Zeynep Demirel
09/05/2018 - 20:00
Kayıt Tarihi : 9.5.2018 20:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!