Siyah kan boşalan bir gecenin şafağından yazıyorum.
İçimde suskun bir tufan, dilimde mühürlü bir ağıt.
Gökyüzü, yarılmış bir yürek gibi kan sızdırıyor,
Ve ben karanlığın alnına yazılmış bir cümleyim artık.
Gecenin damarlarında ölüm geziniyor usulca,
Zaman, ellerime paslı bir pranga.
Gidenlerin isimleri taş kesilmiş dudaklarımda,
Ve unutulmak, en ağır infaz gibi bekliyor beni.
Şafağa yürüyen her karanlık, içimde çoğalıyor,
Aydınlık, siyahın keskin bir bıçağı artık.
Ben sustukça kelimeler ölüyor,
Ben yazdıkça gece yeniden doğuyor.
Bana bir yangın ver, içine düşeyim.
Bana bir uçurum ver, gözlerinden atlayayım.
Çünkü bazı geceler, sabah olmayı hak etmez,
Bazı yaralar, kapanmadan daha güzel kanar.
Kayıt Tarihi : 13.2.2025 09:14:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!