Kafatasımı parçalamalıyım yatay gecenin sarmalında. Beynimi kör bir jiletle açıp içindeki şeytani kadını, sol çekmecemde sakladığım kırmızı mektupların siyah satırlarına çivilemeliyim damarlarından. Cesedini hırçın, şizofren kağıtların kızıllığına gömmeliyim, sadece 7 kürek kırmızı şiir atmalıyım morarmış tırnaklarımla.
Odasında volta atan akıl hastasının, derisi yüzülmüş köpeklerin beynini dişlemesi gibi acı çekmemeliyim.Gölgesiz köhne bir sokak başında kaçıkların arasına karışıp gitmeliyim...
Silik bedenime en yakışıklı intiharı ayarlamalıyım bu gece.
Karanlığın kipriğinden şah damarımı koparıp sarp kayalıklara çarpıp parçalanmalıyım.Ruhuma dozajı attırılmış karanlık enjekte edip heyecanlanmamalıyım.Şakağından vurulmuş bir yıldız gibi kana bulamalıyım göğü.
Susturmalıyım kafamda kamyon süren kadını;
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta