Kaç izmarit biriktirdim,
arka bahçedeki begonvillerin altında.
Kaç şiirler söndürdüm bilemezsin...
Duvarda siyah gülen adam çizerek.
Her söndürüş bir ağlayıştı, damlasız...
Hangi rüzgarlar savurduysa küllerini,
kaybolmuş hepsi birer birer.
Bir tek, çiçeksiz kalmış Begonvil yaprakları
ve duvardan bana bakan, siyah gülen adam.
Bu şiirlede bir izmariti söndürüyorum
siyah gülen adamın gülüşüne.
Küllerİ... küllerİ zaten savruldu yarını beklemeden.
Çünkü bugün fırtına var yine sahrada.
16/09/2025
03:59 #wahran
@demlenmisSiirler
(565)
Demlenmiş Şiirler 2
Kayıt Tarihi : 17.9.2025 22:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!