Kanıyorsun orda sen ey siyah gül…
Mutsuz ve perişân, ağlamaklısın;
Nâfile feryâdda zavallı bülbül.
Şiir gibi üzgün, dokunaklısın.
Kopardılar seni, sen de haklısın;
Artık yalnızlıksın, artık biraz kül.
Şimdi ızdırâbım ol ara sıra,
Ömrüm gibi, eller bayram ederken
Bir köşede öyle sol ara sıra.
Dönmemek üzere ben de giderken,
Ölüme geç kaldım, yaşama erken.
Siyah gül, kal benden yâre hatıra!
Yeniyazı Dergisi, Sayı:2, Eylül-Ekim 2009
Üslup Dergisi, Sayı:6, Kasım-Aralık 2009
Kayıt Tarihi : 11.4.2016 16:24:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
