Karanlık arttıkça
şairlerin fısıltıları çoğaldı
aşk/sevgi battıkça
şairlerin gözyaşları çağladı
barış savaşa yenik düştükçe
şairlerin gazabı arttı
Şişlerde can bulan kan kırmızı ilmik
bilinmez hangi tende solar
yaşam, tığ ucundan akan kanaviçe
nefes denilen ne ki..
faili meçhul bir yalnızlık kalp yarası
ayaklarım çıplak, hissediyorum; yol bitti.
Önce fikir sonra, kupon
Üniversiteler/gençlik
Köprüler/bankalar
KİT’ler/şirketler
Her gün yeni bir manşet
yeni bir parsel
Güneşli bir bahar günü
billur saflığında
gülümseyen gözlerinden
yüreğine aktım
ağladıkça
gözlerinden süzülür
Üzerimizi örtüyor kızgın lavların külleri
hiçbir rüzgar savuramıyor
karanlık, karanlık ve hala karanlık
hangi zeka çekip kaldıracak bu örtüyü?
bu çarpık tahterevalli dengelenmiyor!
sarmaş dolaş olamıyor insanlık
Önce sanat yasaklandı
boyun eğenler kul
başkaldıranlar anarşist!
önce beni yasakladın kendine
ve hayat işte böyle oldu
Kara gözlü sevgilim
beni bilirsin
kendi halinde
kinsiz/nefretsiz
vefalı/sadık
sevdalıyım sana aslında
Göz açmak
Söz açmak
Yol açmak ne mümkün!
Na-mertler sarmış her yanımı
Gizemler yumağına dolanmışım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!