Siyah gözlük Şiiri - Medine Palabıyık

çıkışı olmayan bir haritayım sanki
ne yönüm belli ne sonum.
bu güneşli havada
şemsiye açmış bir kuşum

olup bitenden habersiz
eskisinden neşesisizim sanki.
çevremdeki güneşe körüm adeta.
umutsuz ve duygusuz bir kasırga

ne çok insan var bu şehirde
hepsinde bir geç kalmışlık.
kimileri işe kimileri okula
kimileri ise yaşayamadığı yıllarına

ah şu siyah gözlüğü çıkarabilsem
görsem şu mavi gökyüzünü
özgürce uçan o kuşları
belki o zaman severim bu dünyayı