Siyah Gözlerin Şiiri - Alpay Fırat

Namerdim yalanım, varsa sözümde,
Ne kadar övsem de, azdı gözlerin.
Her mevsim baharsın, inan özümde,
Var oluş gayeme, hazdı gözlerin.

Kalemin hüneri, dilde marifet;
Erişmez tarife, onlar bir afet.
Her bakışı izzet, ikram, ziyafet,
Şiirim, şarkım, sazdı gözlerin.

Sana anlatmaya, ne hacet, ne gerek,
Senin gözlerinle, sana bakmak gerek,
Düşerdin ateşe, yanardı o yürek,
Güzel gözlerin, siyah gözlerin.
Siyah gözlerin...

Buğusu kor oldu, gönlüm dağladı,
Düştüğüm ateşe, eller ağladı,
Vurdu zincirlere, sardı, bağladı,
Alnıma Mecnun’u, yazdı gözlerin.

Ne bir umut verdi, ne de güldürdü,
Apansız ömrümü, kesti böldürdü,
Bir çift hançer gibi, baktı öldürdü,
Sinende kabrimi, kazdı gözlerin,
Kazdı gözlerin.

Ne güç yeter ne dil, ne canlar, ne yürek,
Kararttı dünyayı, bana zalim felek,
Her yer gözlerinin, rengi olsa gerek,
Güzel gözlerin, siyah gözlerin.
Siyah gözlerin...