Gün kapalı güneş yok, kara bulutlar sarmış her yeri, zifiri karanlıkta kara toprağın üzerinde simsiyah taşların arasına karanlığa saklanmışsın, hayat yormuş siyah gözlerini, kim bilir ne derdin var, o simsiyah kömür karası gözlerin kapalı ve geceyi karartıyor sanki,
Açılınca gözlerin gecenin en siyah en mahrem anını bir kibrit çakar gibi, bir mum yakar gibi aydınlatıyor, ışıl ışıl sıcacık hisler kaplıyor geceyi,
Çevresini aydınlatırken gözlerin, bitiyor tükeniyor sanki, kibritin, mumun çevresini aydınlatacağım derken kendisinin yanıp tükenmesi, eriyip bitmesi gibi,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
