Siyah Gelinlik Şiiri - Ülkü Güven

Şehrini ateşe verdim bugün
Türküler provokatörlük yapıyor
En sivri köşe yazılarını kopyalayıp
Fişlenmek pahasına yapıştırdım duvarıma
Yine de gözlerim seni arıyor
Olur olmaz her şeye ağlıyorum
Kül tablasında bıraktığın izmarite
İçtiğin suyun bardağına
Okunmayı bekleyen şiirlerime
Yakılmayı bekleyen gemilerime
Ahım oluyorsun
Ahdim oluyorsun
Haberin yok
Yavaş yavaş ölüyorsun

Acımsı,
Utanmaz,
Ve isyan kokan gözyaşlarım
Yurdundan sürülmüş bir ülkücüyü uğurluyor
Sağ omzum solumla savaşıyor
Ok hızıyla geçiyor sayfalardan atlarım
Soluk soluğa
Kan ter içinde varıyor menzile
Lakin
Adımı sanımı unuttum bugün
Haberin olsun
Şehrini ateşe verdim bugün

Karantinaya aldığım gözlerimde gezinen,
Sıra dışı, kavruk bir hayalsin işte
Ötesi ziyan
Ey Kök Tengri
yağdır taşlarını da dolsun okyanuslar
Yunuslar karaya vurunca saracak pişmanlık
Vakit kıyametim…
Yavrusunu yiyen aslanlar sardı beynimi
Kaplumbağalar kabuğunu terk etti
Kimine ölüm getirdi kimine düğün
İşte bu yüzden
Şehrini ateşe verdim bugün

Yazdığım şiirlerde nergisler olsun isterdim
İsterdim ki masum bir çocuk okusun hepsini
İsterdim ki vuslat olsun
Biz olsun
İntihar eylemcilerinin leşinde değil
Yasemin akşamlarının ressamı olsun
Olmadı gitti işte
Elimde yıldızlı bere, dilimde Turan şarkıları
Bahçesaray yolunda kafa tokuşturanları sayıyorum
Sarkık bıyıklı, başları önlerinde, omuzları dik
Keyfim kaçıyor “ sevemedim ülküden başkasını” dediklerinde
Susun diyorum
Susun ve beni bana bırakın
Che’yi bu yüzden seviyorum belki de
Belki de muhalefet olsun diye…
Yıkık bir caminin avlusunda görüyorum seni hep
Kalabalığın içinde parlayan bir ay aksi gibi
Minareden yükselen gök gürültüsüyle irkiliyor zambaklar
Kendini adamdan sayanlar sağırmış meğer
Zaman, dilsiz…
Mabetler gibi,
Şehirler gibi…
Ve artık canım yanmıyor eskisi kadar
Kıyametimi kucaklıyorum delikanlıca
Çünkü
Şehrini ateşe verdim bugün

Çizdiğin resim yalan söylüyor
Gülen yüzümden akan, intihar
Şöyle afilisinden çiz beni hafızana
Mesela iki tabut arasında
Üstümde simsiyah bir gelinlik olsun;
Kefen soğukluğunda
Saçlarımı azıcık dağıtayım
Aklarım kanıma karışsın
Ilık ılık
Pelte pelte
Ve her şeye rağmen gülümseyeyim
Hiç ölmemişçesine
Renkler, bir garip yalnızlık sıçraması
Bir fahişenin kezzapla yıkanışı

Fuzuli iflah olmaz
Ben de…
Desem ki en ukala ses tonumla
“Kendine iyi bak”
Mağlubiyetimi sakın küçümseme
Tüm binaları kızıla boyadım
Baktığın her yerde beni gör diye
Ve artık git
Geride kalanlarla baş edemem
Yalan olacak duyduğun, gördüğün
Geç olmadan git…
Şehrini ateşe verdim bugün