Siyah Elbiseli Çocuk Şiiri - Nurten Kara

gecenin ayazına aldırmadan
korkuyu çadır yapmıştı çocuk
yıldızlar sustu
toprak susuzluktan delirdi
kuşlar bitkin yorgun
yağmurlar kaprisliydi...

siyah elbiseli çocuk
öperken ışıklı ayakkabılarını
çöp kokuları sustu
kirli elleriyle yakaladığında bir bulutu
onundu artık dünya
bir hayal daha ekti geceye
doğa cesaretine sustu...

yanına yaklaşan böceğin
hayat sevincinde kaybolurken
barışa baktı keskin keskin
toprak suya, kuşlar cana kavuştu...

yeşil canlanırken
üşümüş dudaklarıyla
gülümsedi çocuk

insanlık hep sustu...