Siyah çığlıklar! ! Şiiri - Elif Türk

gece yüreğini yalnız ve boğuk
bir karanlığa mahkum edenlere
gebedir hep
__ve ansızın doğar kara bebek__

onlar görmemek için
gecenin hırçın bebeğini
ve duymamak için
geceyi yırtan
o siyah çığlıkları
kafalarını yeşil
yastıklarına gömerler

iki dudağın arasında
buz tutar ah´ları anaların
perde arkalarına yaslanmış
omuzların yükü
her geçen gece daha da ağırlaşır
geceye mahkum evlatları beklerken

ömür geçer bir gece de
karanlığa bakan kara gözlerden
ve sorgu başlar dilden maziye
__nere de yanlış yaptım ben__

ne gece tutar gayrı
boğaz da düğümlenen sedayı
ve evladı bekleyen anaları
ne de karanlığa bakan gözler
susuz kalır o sorunun ardından

__ve sel olur__
...denizle gardaş anaların gözyaşı...

Elif Türk