Bütün gerçekleri yalanla çarpıyorlar SİYAH çıkıyor. Sanatın çarpım cetveli BEYAZ siyah beyaza yürüyor.
Her köşebaşı kalleş, minareler, çanlar korkak. Kan revan bir yalnızlık kapımızı çalıyor.
Geşmiş bizi izliyor. Geçmiş bizlerin açmazlarla dolu yalnızlığımızı izliyor.
Yaşamın adı var mı? Varsa bile koymalı mı, bunca tırnak arası, bunca ayraç içi yaşanmışlık varken.
Kış önümüzde ip atlıyor.
Sfinks hâlâ ölümün bilmecesini soruyor. Bilmecenin yanıtı ayrılık belki.
Sfinks hâlâ ölümün bilmecesini soruyor.
Ben sana mecburum bilemezsin
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
Devamını Oku
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta