Siyah Beyaz Yasam (siirimsi)

Ne zaman gun dogdu? ...Yatak beni icine alali, yorganim beni sarali ne kadar oldu? Usuyorum...siz bakmayin alnimin,avuclarimin sicakligina. Usuyorum...burnumun soldugunun ayak parmaklarimin sogudugunun ayrimindayim. Yillarin agisi agzimda yudumladigim. Binlerce tokmak doverken beynimi, gozlerimin karanligi koyulastikca, yasadikca yasam karelerini an an yeniden, kulaklarimdaki ugultular cogaldikca
' ben gidiyorum ' dedim...Herkesin degisik bicimlerde yorumladigi...Sanki, gidip te geldikleri yere gidiyorum. Oysa gitmek istedigim yer orasi degildi.

Gozlerimde koyu karanlik yerine isik,
ellerimde cekilen yasamin izleri degil,umutlarim olacakti.
yoklugunun agrilarini geride birakip,
ciceksiz bahcelerden cikip,
gereksiz citlerden atlayip,
citsiz cicekli bahcelere kosacaktim.
onumde yeni ufuklar...yeni siginaklar.

Sanki birsey apansiz degistirdi istegimi. Donusu olmayan yere cekiverdi. Karanlikta gogu arayan kuslar gibi cirpindim,carptim gorunmez duvarlara. Sevdamin damarlari koptu...Gomuldum kimsesizlik kuyusunun girdabina. Renkler ne cabuk soluverdi. Yasam siyah-beyaz, bedenim 'pes ' derken, beynim 'dayan' dedi. Duyulmaz sandim cigliklarim...duyan dostlarim vardi. Etrafimda alici kuslar gibi donen yavrularim.

Kucucuk elleriyle yasama cekiyorlardi. Bahceler geldi gozumun onune,mevsim bahardi...Yuzlerce cicek barisikti cimenlerle yalniz biri vardi gordugum, yuzlercesinin icinde yapayalnizdi. Henuz acilmamisti tomurcuklari. Mevsim bahar da olsa hoyrat ruzgara karsi direniyordu. Birden egildi basi papatyanin, agliyordu. Tomurcuklari destek verdi papatyanin egilen basina. Actilar tomurcuklar. Ne cabuk olgunlastilar....Basini egmeye, pes etmeye deger miydi? Silkindi yalnizlik buruntusunden papatya. Siyah-beyaz yasami renklendi....

Yayildi papatyanin sicak gulusu
hoyrat ruzgara karsi
cozuldu karanlik,acildi gokyuzu.
gogu arayan kuslar
gordu
yakin olan gunduzu.
yasamak guzel! ...
gulu sevmeli insan dikeniyle,
cicekleri incitmeden
asmali gereksiz citleri de.