Siyah, Beyaz ve Sen Şiiri - Deniz Korkmaz 2

daha beyazken başlamıştı her şey
henüz griye çalmamışken hayatımız...
bütün uğraşımız, anadan doğma siyah olan bu hayatın;
beyazlarımızı karartmaması için çabalamaktı.
küçüğüz, beyaz daha yakın geliyor cismimize
ne yazık ki büyüyor insan
büyüyor ve bazı duygular edinmeye başlıyor kendine:
yalan, kin, öfke...
sonra, 'siyah asildir.' diye bir mazeret üretiyor
başlıyor siyahı bürünmeye..
bunu kendi istemiş gibi davranmaya çalışıyor,
hayatın onu da simsiyah ettiğini kabullenmiyor.

aslında bir tutam siyah ve bir tutam beyaz
insanlığa iyi gelebilecek en şifalı ilaç olabilirdi
beyaz yalnızsa güçsüzdür, siyaha ihtiyacı vardır
siyah yalnızsa güçlü ve kötüdür, yanına bir beyaz yaraşır

bir de sen varsın tabi
siyah ve beyazdan ziyade...
Beşiktaş'ın en az siyah ve beyazı kadar güzel olan,
bütün resmi tamamlayan; o kırmızı sensin.
siyahla beyaz muharebe halindeyken,
sen; (kırmızı) barış antlaşması gibi atılmışsın ortaya
fevkalade bir ülke yaratmışsın bir başına.
hiçbir kötülüğe kıyısı olmayan bir denizde,
uzaklarda bir yerlerde...

sen, renklerin ve renksizlerin en güzeli sen:
siyahım beyazımı diktaca ezip geçmeden,
hayat beni simsiyah etmeden gel.
alaşafaklı ülkemin,
bu son şafağı olmadan...
beyazımın soğuğu, şehirlerimi dondurmadan,
halkımın pencerelerini vurup kırmadan,
bir devrim edasıyla;
anayasamı, yeni baştan yaz..