ölüm,
ne kadar
siyah olsa da
o kadar
beyaza sarılırdı
ölenler...
beyaz,
renklerin anasıydı ya
ondan mıydı?
acaba...
yoksa
cennette miydi?
ölümün
gök-kuşağı
zira...
ölünün,
kuşakları çözülür bırakılırdı
kefenin yanına
ve de
toprağın
simsiyah karanlığına...
Fikret Turhan-Yalova,
25.08.2015
Kayıt Tarihi : 25.8.2015 18:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!