Siyah-Beyaz Kışın Donu Ecelin Libası

Gece ve gündüz
Siyah ve beyaz bir bakış
Renklerı nasıl da yok sayılmış aydınlığın
Hani o gözlere gülen, binbir renkli çiçekler
Hani o aymaz çocuklar gibi
Gecenin karanlıklarında oynaşan yıldızlar
Siyaha boyarsanız göz görür mü
Duyar mı insan, yıldızların şarkılarını
Ay aydınlığı, yakamoz olur mu denizlerde
Ve dünyanın masmavi aydınlık yüzü, hiç güler mi
Hiç güler mi bahtımıza....

Siyah ve beyaz
Natul mort
Cana susayan cansız beden
Toprağın rahminden yeryüzüne uzanan
Cansız bir el gibi mezartaşı
Siyah beyaz
Oysa renkleri solumalıdır insan
Havyı, suyu ve güneşi sarmalıdır sinesine
Kelebekleri, kuşları, çimleri çiçekleri
Dağları, ormanları, bulutu, yağmuru
doğayı yorgan döşek yapmalıdır kendine insan
Tek olmak yok olmak değildir
Kişi kendini, kendinde de çoğaltabilir
Şarkılarla, türkülerle ve şiirlerle...
Düşlerle ve hayalerle...

Minicik bir civcivin badi badi yürüyüşü
Bir bebeğin sancılarından uzak gülüşü
minicik parmaklarını, ayaklarını oynatışı
Dahası kendince konuşması bebeğin...
Kaç bin rengin ve mutluluğun ürününü...
Kaç bin ahengin güzelliklerini yaşatır insana

Kaldırımlarda yaşanan karmaşık koşuşturma
Ve bunca gürültüye karışan bir geminin sireni
Martıların denizle dansı, dahası çığlıkları şölence
Neleri çağrıştırır insanda
Hayat, bu heyemola değilmidir
Renk renk, berrakça akışan sular sular gibi...

Siyah ve beyaz
Kışın donu, ecelin libasıdır
Siyah ve beyaz
bir taziye ilanının acıtan rengidir

Renkleri solumak, renkleri özümsemek
renkleri yaşama egemen yapmak gerek...
İnanız ki hayat, renkli bir kompozisyon olacaktır
her sarılışta renklerin cümbüşüne