Siyah beyaz hüzün kokardı PERİHAN

Sensizliğide mi görecekti
Benim zavallı gözlerim
Bilirim
Kan kaybından ölmek gibi birşeydir herhalde
senden ıramak
Ve taş kesilip
kalakalmak bıraktığın yerde
Yalnızlığımın avlusunda volta atmak hüzünlere

Sen misin Perihan
Sen misin gözlerimdeki feri alan
Sen misin yüreğime dolan
Ve bir gözyaşı sıcaklığında boşalan
Sen misin Perihan
Sen misin karşımda bir dağ gibi duran
Ve ardından;
Gururlu bir ceset gibi, kefenini eliyle biçip
kendini yollara vuran
Gidişinin ardından ağlamak yakışmaz bana
Türküler yakmalı
şiirler yazmalıyım sana
Hatta sarsılıncaya kadar bedenim, içmeliyim
Unutmamalıyım Perihan seni
Unutmamalıyım giderken
Topuklu ayakkabılarınla
geceyi inleten
O son senfoniyi

Sen yoksun bundan böyle Perihan
Artık hiç kimse
Bir tatlı huzur almaya gelmiyor kalamıştan
Adalardan bir yar gelmiyor artık bizlere
Ve hiçbir gece
Ve hiçbir kimse
Mehtaba çıkmıyor artık heybeli de
Sevdiğim siyah beyaz filmler de
Merhem olmuyor yaralı kalbime.