Siyah Beyaz Bir Resmin Ortasındayım

Siyah beyaz bir resmin tam ortasındayım,
Resim köşesinde unutulmuş kör bir tarih,
Resimde eski bir melodi,
Buruşturup atılmış bir kaç serseri şiir,
Yüzü net kendi buğulu bir güzel,
Aslında siyah beyaz bir resmin,
Tek beyaz yanı o güzelin yüzü.
Arka fondaki duman dolu küllükler,
Yarısı boş şişe, hiç okunmamış şiirler,
Artık önemini yitirmiş bir melodi,
Bir türlü verilememiş hediyeler,
Gözleri şişmiş, keşkelerle dolu bir ben,
Hepsi, resmin geriye kalan siyah yanı.
Güzelin bakışlarında bir tebessüm,
Aslında bir veda,
Yok yok yeni bir merhaba,
Güzel ağlıyor mu yoksa,
Hayır bakışları boş ve anlamsız,
İlk ve son olan bir aşk resminin sıkıcılığı,
Zoraki bir resim gibi aslında.
Ellerimde siyah beyaz bir resim,
Ve resmin tam ortasında ben.
Resim bir aşkı anlatıyor oysa,
Yani siyahla beyazına, tüm resnklerini sıkıştırmıl hayatın,
Baharını, yazını, güzünü,kışını,
Bir de beşinci bir aşk mevsimini sıkıştırmış o iki renge.
Dört mevsim karanlığa saklanmış da,
Aşk güzelin yüzüne yansımış bir gölge gibi.
Güzel gölgeden rahatsız,
Yüzündeki zoraki tebessümde sırf bu yüzden,
Gölgeyi sevmeyen güzel,
Güzeli seven ben,
Benden yansıyan bir gölge.
Bir türlü çözemediğim üç bilinmeyenli,
Ki her bilinmeyeni bir diğerini içeren,
Çözümü yine karanlıkta kalmış bir denklem.
Tüm denklemin yutan elemanı bir melodi,
Bir de şiir, eski bir zarf içindeki.
Zarf eskimiş, ama büyülü mührü ayakta kalmış,
Şiir siyah ile beyazı anlatıyor,
Ama mühür bir türlü açılmıyor,
Büyüyü yapan kara büyücü öyle bir melodi yüklemiş,
Bir denklemi sıfırlayan,
Bir cözmek istersen bu mührü,
Sor kendine,
'Bu kalp seni unutur mu? '...