Siyah -Beyaz Şiiri - Osman Balkıs

Siyah beyaz fotoğraflar gibiyim,solgun.
İşte mevsimlerden yaslı sonbahardayım.
Son bir gülümseyiş var bahardan arta kalan.
Temkinli bir gülümseyiş:Zoraki,yalan.

Bütün renklerimi sildi dışarıdaki rüzgar.
Kışa,kefene doğru dolu dizgin.
Yüksekleri ağarttı takvimlerden yağan kar,
Ruhum yıllar mahzeni,rutubetli bir ambar.

Bir ceviz içidir yaşadığım dünya.
Kat kat yılların içine büzülmüşüm.
Silik aynalar karşısındayım ey hülya,
Silik aynalarda,çarpıntı,kabustur rüya...

Bin çınar gölgesine gebe kalmışım.
Rahmimde bülbül konakları; yapraklar,dallar.
Renkli günlerin özlemiyle dolmuşum.
Güneşi süzgeçleyip getirin, ey fotoğraflar.

Dışarıda renk var,gencecik diri hayatlar;
Yeleleri sarı,kızıl,siyah kızlardan atlar.
Ey hiç semtine uğramadığım gurur,
Yokluğunda varlığım,benliğimde uçurumlar var.

Siyah beyaz fotoğraflar gibiyim.
Ne çıkar.
Yaşayacağım kadar güzel yaşamışım.
Ne de olsa,
Çiçek diriliğinde baharlar var.
Tuvallere bin bir renk katarak,
Geliyor yağmurlar...
28.09.1999/Erciş