Hayatımız siyah-beyaz fotoğraflar gibi
Yaşadıkça kendine dolanıyor ömrümüz
Tüm tanıdıklarımız uzak bir resim şimdi
kuzeye gelmiştik oysa ki denizi görmek için
ellerimiz bizden uzakta
eski kent öyküleri anlatıyoruz
hiç durmadan doğmamış çocuklarımıza
ve her sabah yeniden doğuyoruz hayata
hiç bıkmadan
ve her akşam gidiyoruz uzak
eski bir kentin ışıklarına aldanarak
çoğu kişi farkında aslında yaptığının
çoğu kişi biliyor tüm anlattıklarını
söylediklerini
yalan söyleyemiyoruz hiç kimseye
belli edemiyoruz
her akşam yeniden
ölüyoruz
Kayıt Tarihi : 27.10.2005 23:00:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!