Siyah Beyaz Şiiri - Mustafa Doğan Kuzgun

Dönüp te baktığında ardına
Yaşamına yön veren iki yol vardır.
Ya karanlığını aralayan aydınlık
Ya da aydınlığını kapatan karanlık.
Ama sonuçta hepsi bir varoluştur,
Yeniden ve şekilsiz bir yaradılış.
Şekli verip eskitense zamandır.
Acımasızca geçer üstünden göremezsin,
İnsafsızca durağanlaşır, bekleyemezsin.
Efkarlandığında zaman
Yaşayamaz ve ölemezsin.
Yola çıkma vakti gelmiştir artık.
Yaşam rengini taşımak zorundasın.
Seç birini neden bekliyorsun ki;
Yüreğinde aydınlığı taşıyan bir gece
Veya karanlığını aydınlatan dolunay olacaksın.
İsyan etme, yaşamın başka rengi yok.
Aşkın kırmızısı, mutluluğun pembesi,
Sonbaharın sarısı, sevginin gökkuşağı...
Bunlar gece yaşayamaz, parlayamaz.
Hepsi siyaha mahkumdur.
Unutma, renkler gündoğumu varolur.
Umudun mavisi şafakla doğar,
Baharın yeşili güneş parladıkça yaşar.
Aydınlıktır korkuları uzaklaştıran,
Beyazın saflığıdır zamanı yaşanır kılan.
Evet!
Karar senin;
Ya figüran olarak yaşlanacaksın karanlıklarda
Ya da en güçlü karakteri canlandıracaksın aydınlık ışıklarda...