Siyah Beyaz Şiiri - İsmet Anik

Sana ayarladım saatimi
Söküp attım
Yelkovanını, akrebini
Sana ayarladım günümü
Güneş karanlığı yırtmaya çalışıyor,
Bülbül çatlarcasına şakıyor
Anlıyorum ki uykudan uyanıyorsun.

Sonra doğuyor Güneş
Siliyor izlerini gecenin bir bir
Damla damla buharlaşıyor
Geceden kalma gözyaşları,
Bir telaş alıyor yerdeki karıncaları,
Gökteki kuşları
Anlıyorum ki sen geliyorsun.
Seni karşılıyor benimle,
Şarkı söylüyor börtüböcek.
Rengarenk açan çiçek
Ve
Çiçekler arasında yürüyen çiçek.
İçimde bir çarpıntı,
Zembereği boşalmışcasına
Beynimde bir ateş,
Avuçlarım terliyor birden
Dilim kuruyor konuşamıyorum
Anlıyorum ki yanıımdasın.
Elimi tutuyorsun,
Senin yaktığın yetmiyor gibi
Gün tepemde.

Neden sonra,
Heyecan diniyor, rahatlıyorum.
Bütün hücrelerim hissediyor varlığını
Sakinleşiyorum, varlığına alışıyorum.
Tatlı bir serinlik.
Gölgelerimiz bizden uzaklaşıyor
Bizi başbaşa bırakmak ister gibi
Önce Güneş sinmeye çalışıyor
Ufkun kuytularına.
Sonra elin elimden sıyrılıyor
Uyuyorsun itaatsiz adımlarına.
Yürüyorsun Gün batımına
Anlıyorum ki gidiyorsun.
Yine yapayalnızım
Terk ediliyorum gecenin insafına.
Kulaklarım çınlıyor
Düşünceler beynimi kemiriyor.
Yoruyor yalnızlık.
Gecenin tam ortasında
Varlığın kadar hissediyorum
Yokluğunu.

Onun için saatimin;
Yarısı siyah, yarısı beyaz
Rakamları silik.
Neme lazım akreple yelkovan.
Gün doğumu dedim geldiğine,
Elimi tutuşun gündüzüm
Ayrılık vaktine gün batımı;
Seninle geçen zamana beyaz
Diyorum.
Siyahıı anlatmaya
Korkuyorum.