Siyah Altın Şiiri - Neslihan Kösoğlu

Sen daha büyümemiştin
Ellerin öğrenmemişti kavgayı
Henüz adın yazılmamıştı hiçbir sayfaya
Kitaplar dolusu yaşamıştın oysa...

Sen daha ısınmamıştın
Tenine değmemişti hiçbir ten
Rüzgâr öğrendi ilk defa,saçlarını taramayı
Yağmur,seninle anladı usulca ağlamayı
Gece,daha geç örttü üstünü;
güneş daha fazla ısıtsın seni diye...

Sen şimdi anlayarak bakıyorsun yüzümüze;
Çareler içinde çaresiz kalışımızı anlamayarak
Biz susuyoruz...
Kimimiz korkudan,kimimiz utançtan
Verilecek cevapları unutuyoruz
Soruları hiç duymuyoruz...

Sen,büyüyecektin..
Bekle ufacığım,daha gözlerin kapanacak
Kanın siyah altına satılacak
Seninle yüreğimiz kararacak
Artık ağlarsan ufacığım,
İnan gökler parçalanacak...