bir çöp adam düşün onun kadar sıradan ve basit
Zor zamanlar yaşıyorum.
Ağır sınavlardan geçiyorum.
Bu günler bittiğinde,
Sularım durulduğunda,
Dengemi bulduğumda,
Huzuruma kavuştuğumda
Sağ avucum güneş,
Sol avucum da yağmur bulutu,
Sağ ayağım özgür,
Sol ayağımda pranga.
İçimde verdiğim savaşta,
Senin kokunu bilmezdim.
Ama hep tahmin etmeye çalışırdım.
Mesela yağmur yağdığında gelen,
O toprak kokusu..
Bu kokuyu da şöyle tanımlardım.
Doğumla ölüm arasındaki zamandayım bugün
Seneler önceki doğumum
Bugün ki ölümüm gibi
Bugünü kutlayan insanlar
ve bugüne isyan eden ben
Rafa kaldırılmış kitapların arasında bulduğum bir kağıt ;
Annem sana geriye sadece saçlarımı bırakıyorum,
Bana yine kızma olur mu ?
Hiç birinize çaresizliğimi anlatamadım, sizde anlamadınız.
Ben çok yoruldum.
Bir gün bir kızım olduğunda
Sessizliğinden, üzgün olduğunu anlayacağım.
Aslında susmak değilde,
sabaha kadar konuşmak ve anlatmak istediğini anlayacağım.
Bir gün kızım olduğunda
Nasıl bir yola girdim
Ne dönebiliyorum
Nede çıkış bulabiliyorum
kaçıp sana sığınmak isterdim.
Ellerim kollarım bağlı
Ayaklarım zincirli sanki
Çocukluk..
Oysa ne güzeldir bu çocukluk.
Hatırladıkça gülümseten..
Gülümsedikçe özlenilen.
Peki ya belirsizlik ?
Tarif edemediğin çocukluğundan gelen karanlık..
Yıllar sonra
Bu kadar uzun baktım
ilk cesaret edemedim
Anlatıyordu,
kulağım ondandaydı ama dinlemiyordum sanki
bir, iki derken
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!