Şimdi seninle haritanın iki ayrı parçasındayız.Vur emri çıkarılmış bir kaçak gibi saklanıyorum senden.
Zorunlu olarak gittiğin bu yolculuk bilsen nasıl ayırıyor senden beni.Çok mutluda değilim hani yaşamaktan,daha ne kadar var diye de sormuyor değilim.
Elimde değil sevmiyorum ayrılıkları; hele seninki kadar öldürücü olanları.Fazlalaşıyor git gide nikotin molalarım.Gözlerimde uykusuzluğunun kırmızı izleri.
Hadi git...
Lanet olası yalnızlığımı yine bana bırak ve git.
Özledim demedin zaten sen hiç.Parmaklarını kanatırcasına duvarlara yazmadın adımı.
Şimdi yalnızca tren rayları...otobüs molaları...yalnızca saçların...yalnızca siyah...
yalnızca...
siyah...
Kayıt Tarihi : 1.4.2006 23:21:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)