Siyah Şiiri - Mesut Çiftci 2

Kırmızıyla başlar harfler,
Siyah noktalarla son bulur cümleler,
Bana ait olmayan kelimeler,
Ter sarfiyatı heceler…

Acıklı bir söylencedir çocukluğum,
Özenilesi ve özlenilesi bir renklilik bu mavilik.
Varsa siyah, yoksa beyaz ömrüm.
Tek kanallı bahtımın talihsizliği,
Pazar günü ve ikindi vakti,
Oldukça da gri bir bulut sanki.

Toprakta yeşil, gökyüzünde mavi
Ve ayın gönlünde güneş hayali;
Umut dediğim sanrılar.

Durmaksızın düşlediğim,
Yollarını gözlediğim,
Bir ulaşılmaz atlı,
Durmaksızın aşındırır yollarını,
Hayat yokuşunun.

Mahsuscuktan mutluymuş gibi turnalar,
İyi diyelim iyi olsun kıvamında yolculuklar,
Sebepsiz rüzgârlar, sorgusuz fırtınalar,
Kimsesiz yarınlar, uzak olmuş yakınlar
Ve acıklı sabahlar görür gözlerim.

Bin bir renkli dünyanın siyahında kalırlar,
Var olmayan anılar,
Anılarımda yalanlar,
Yalanlarım da yananlar,
Yangınlara kananlar.

Kırmızıyla biter harfler,
Siyaha aç cümleler,
Artık yabancı kelimeler,
Kan ter içinde heceler…