Siyah Şiiri - Sedat Şanver

Ben bu aşka gizli başladım
Gözlerimi sakladım önce
Ellerimi nereye koyacağımı bilemedim.
Tutup
Belki bir sesim vardır diye
Çığlık attım.
Öğrendim:
Meğer insanın kendi sesiymiş hayat.

Ben seni bir karanlıkta yitirdim
Oysa bir gece çiçeği açıyordu senden bana doğru
Kıştı ve sobalardan çıkan koku şehrin rengi olmuştu
Sorularımız vardı ardımız sıra gelen
Bizi yıpratan yalnızlığımız
Asla evimizi terk etmeyen bir başınalık

Ah keşke
Keşke bütün sesleri birlikte öğrenebilseydi dilimiz.