Siyah Şiiri - Olcay İnanç

Gözlerimden daha siyahım artık
Rapunzel dinlemez, özgürlük ister
Bu kahreden acı ölüme sefer
Yansımanı kaybetmektir yalnızlık…

Aynalarda görünmez gülüşüm var
Lale bahçesinde kaybolmuş yüzüm
Verem eder boğazımdaki düğüm
Aşk; kanımı donduran soğuk kadar...

Gölgem bile takip etmesin beni
Yarımı kaybettim kederlerdeyim
Boynumda her an gergide bir sicim
Ruhum çıkmadan unutamam seni…

Hangi göze baksam rengidir beyaz
Soframda peynir beyaz, bardakta süt
Gecemi dolduran hayalde sükût
Beynimdeki derde panzehir beyaz…

Bir kadın şiirsiz yaşayamaz ki
Serenat olmadan gülmez o yürek
Gitsem; sensiz yer yok firar edecek
Ölsem; ağlarsın üzemem ki seni…

Çok erken oldu bu ağlatan veda
Ölmek gömülmek değilmiş ey neyzen!
Göç yakındır, bir gün çıkıp gelmezsen
Gelinlik; beni sağır eden nida…

Sokaklar her gün mü ıssızdı böyle?
Kaldırımlar ve ben; şehrin aşığı
Tarifi olmayan bu beyaz sızı
Kül oldum, dağılmam için sen üfle...

Döküldü yaprağım kurudum sanki
Bu kış çok sert kaldıramam velhasıl
Bir ses ‘Sökül topraktan yere yığıl’
Rabbim huzuruna kabul et beni…