Hiçbir şey yokken bu alemde,
sadece Siyah vardı,
Rabbim insanı,siyah çamurdan yarattı,
Sonra üfledi ona can...
Siyah çamur; oldu kemik ve kan.
Varoluşun ilk rengi; Koyu bir siyah,
Siyah'ın olduğu yerde,yürekler ferah.
Bu hayat herkese siyah ve mat,
Siyah asil ve mağrur,beyaza inat.
En parlak düşler,aydınlık fikirler,
Oluşur ışık girmeyen siyah beynimde...
İşte ben; Asaletten Siyah'a tutkunum,
Onun gibi esrarlı,onun gibi suskunum.
Kayıt Tarihi : 20.6.2013 15:53:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Kemal Bölükbaşı](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/06/20/siyah-114.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!