Bendeki seni sevdim ben
O, sen değildin ki!
Bak hava karardı
Doğa sustu
Dağların ardında kayboldu güneş
Gök kubbede dolanıp durdum bir başıma
Yürekten dilime koşan binlerle ah!
Siyahlara bürünmüş mor dağlar
Deniz gibi masmavi gökyüzü siyah
Çayırlar, çimenler simsiyah
Ahım, nisyanım siyah…
Karanlıklarım aydınlıkları getirmeliydi sana
Ne çabuk çark ettin, bu ne korkaklık?
Barındıramadın sevgimi korkak yüreğinde
Sevmekten köşe bucak kaçtın
Mantığınla yüreğinin savaşında
Galip gelen kim?
Geride hiçbir iz kaldı mı?
Seni bana getiren neden ne,
Beni sana iten neydi?
Ben, bendeki seni sevdim
O, niye sen olmadın ki!
Hep o neylerin cevaplarını arıyorum şimdi
Bulutların arasından süzülüp gelirken ay
Telaşla kaçıştılar kara bulutlar
Renkleri değişti sessiz, suskun imgelerin
Issız kederler yağıyordu göklerden
Bilmelisin ki bir özürlüsün sevemiyorsan
Seni seven biri çıkana kadar bir hiçsin
Beni hiçlikten çekip alacak sevgiliyi bekliyorum.
Dinmez ER / Çeşme / 2011. 10. 01 /
Dinmez ErKayıt Tarihi : 1.11.2011 11:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
O, sen değildin ki!
işte sevince böylesine büyütüyor insan kişiyi gözünde..
çok güzel bir anlatımdı can
Yaşama tutunmak için galiba sevi'yi önemsemek gerekiyor.
Hiç'liğin panzehiri ile ilintili çok yerinde saptamalar vardı dizelerde.
İlgiyle okudum.
Kutluyorum Efendim.
Okumak bir emektir.Bu şiir,okumaya değiyordu.
Erdemle.
TÜM YORUMLAR (3)