Sivrihisar Şiiri - Halil Gürkan

Yükselmiş kayalar heybetle durur,
Sanki nöbet tutar Sivrihisar’da.
Yazıcıoğlu’na kızıllık vurur,
Güneş başka batar Sivrihisar’da.

Zekidir insanı,mizah töresi,
Yoğurttan fazladır, kabın darası,
Hoca uygun görmüş,MERKEZ burası,
Arz’ın kalbi atar Sivrihisar’da,

Alemşah, Hoşkadem ibadet yeri,
Doldurur içini kadını eri,
Seydiler Hamamı akıtır teri,
Duman koyu tüter Sivrihisar’da.

Kurşunlu Cami’den yükselir nida,
Yüreklere dolar ilahi seda,
Açılan elleri görür de Hüda,
Sıkıntılar biter Sivrihisar’da.

Bağrında yetişti Nasrettin Hoca,
Yayıldı şöhreti,erdi her uca,
Torunu Hızır Bey ilimde yüce,
Ne alimler yatar Sivrihisar’da.

Töreye uygundur nişanı,sözü,
Takılır takılar hep dizi dizi,
Giyince sarkayı gelini,kızı,
Coşku göğü tutar Sivrihisar’da.

Çorbada bamyaya önem verilir,
Yağlıca et ile kelem sarılır,
Kışın arabaşı sıkça görülür,
Herkes bol bol yutar Sivrihisar’da.

Kilise tepeden bakarken yorgun,
Çan kulesi geçen yıllara dargın,
Dörtyol’dan yukarı çıkarken gergin,
Sabır elden tutar Sivrihisar’da.

Birbirine destek halkın tamamı,
Uçapark yok eder tasayı,gamı,
Şifalar dağıtır Çardak Hamamı,
Bütün dertler yiter Sivrihisar’da.

Ulu Cami kesmiş kibir yolunu,
Hoşgörü kalplerde açmış gülünü,
Balkayası sunar huzur balını,
Yaşama tat katar Sivrihisar’da.

Turistler gezerken Ballıhisar’ı,
Pessunus’ta belli deprem hasarı,
Mermerler yaşlanmış,renkleri sarı,
Toprak tarih tüter Sivrihisar’da.

Halil’im dolandım her bir köyünü,
Baba Çeşmesi’nden içtim suyunu,
Uğrayan sevgiden alır payını,
Dostluk kini yutar Sivrihisar’da.