Sivilce Şiiri - Abdullah Said Alkış

Durgunlaşan depremler gün saymakta
sonuna geldim yitirdiklerimin
kaybetmek için bulmalıyım

Bana neyi anlatır ki sakin bir zula
bana benden acımasız kördüğüm velhasıl

Darlığını unutmuşum köhne coşkuların
sözler hiç bu kadar daraltmamıştı unutkanlığımı
kurallar yargısız darağacı hazırlar
ah! bir bilsem sallanırken adını
ayaklarım göğsümde yanağım yine aciz

Yürür kanatırım dikenleri
örtünürüm yaprağı soluğa çalar ya rengi
ne fayda rüzgar ertelemez ki dağınıklığını
üryan budaklı bir dal ne ise derinleş
sarabilirsin o zaman dikinleri
gülümseyişi incitmeden

Yine eksik kaldı dudağımda hayalim
yoksa ben mi eksiğim hayalimde

(Haziran 1998 Konya)