Şıvgın Şiiri - Sabri Özcan

Şarkılar mı çıldırmış
Şairler mi divane
Şiirler mi delirmiş
Bu ne çılgınlık böyle
Bu ne aşktır canca’zım
Yürekler mi delinmiş
Cennet mi yere inmiş
O ne güzellik öyle
Aşk olsun Yaratan’a
Bu ne feryat figandır
Bülbüller mi kudurmuş
Güller mi kayıp yoksa
Bu ne aşkın cemidir
Bir damla gözyaşında
Gözler niye ağlaşır
Göz pınarı değilse
Bu ne aşkın camıdır
Aşk şarabı değilse
Dökülen gam suyu mu
Kan mıdır akan yoksa
Dudaklarındaki mey
Zehrolsa neyler bize
Aşkın serencamıdır
Ölüm dediğin o şey
Gelecek elbet bir gün
Sen sevdiğini söyle
Susmasın dudakların
Kalbin güm güm vurdukça
Aşkla gönensin ömrün
Ufka bak hep ufka bak
Selam söyler Cebrail
Altıbinaltıyüzaltmışaltı kanatla
Rengarenk inmiş yere
Her birinde milyon renk
Uzaktan selam verip
Yakından alıyor bak
Güllerin şahı çıkmış
Gülümsüyor göklerden
Süreyya kaşı kalkmış
Yakıyor yıldızları
Aşkın ateş nefesi
Soldurur aşıkları
Kuru yapraklar gibi
Dökülmüş mecnunları
Bahar yine gelecek
Çıldıracak tabiat
Zümrütten yeşil ipek
Kardan beyaz bir gömlek
Gökten mavi bir rida
Melekler eyler nida
Salınıp geliyor bak
Sağ cenahta bir İsa
Sol cenahta bir Musa
Cephe duran Yusuf’tur
Şol Muhammed Mustafa(s.a.v.)