Sivasım Şiiri - Ömer Tural

SİVAS'IM Yüksek yaylaları,engin dağları Nasıl doyulurki sana sivas'ım Yeşile naz eder,zengin dağları Gönlümde çağlayan,selsin Sivas'ım. Mis gibi havası,koyaklar boylar Dağında ötüşür keklikle,toylar Yiğit yürekliler,tertemiz huylar Erlik meydanında,dilsin Sivas'ım. İlk bahar gelince,madımak biter Lalesi sümbülü,burnumda tüter Hoş görü anlayış,cihana yeter Merhamet bağında,gülsün sivas'ım. Pirsultanlar sende,konup göçmüştü Aşık Veysel ile cihan coşmuştu Ali İzzet nice,çağlar açmıştı Sevda kervanının,Yolu Sivas'ım. Toprağın kıraçtır,ikliminde sert Yağız delikanlın,mertlerdende mert Bilirim barınmaz,bağrında nağmert Güzelik içinde,halsin sivasım. Kepenek suyunu,bilenler içer Bir yudum içenler kendinden geçer Sıcak,sovuk çermik,şifalar saçar Bana inamayan,gelsin sivasım. Spor meydanında,coştukça coştu Yılardır kupanın,peşinde koştu Günden güne şanın,yurdumu aştı Seni bilmeyenler,gelsin sivasım. Ağıtlar coşkusu,Kızılırmağım Ayrılnca senden,sanma ırağım Torağı suyndur,benim kaynağım Sazım dertli dertli,çalsın sivasım. Tural ilmek ilmek,gönlüne dokur İsmini haykırır,bağrında şakır Eğer sorarlarsa,kimdir bu fakir Köyüm Karagöldür,ilim Sivasım. Ömer TUAL