Sivas'ta Ulu Camii avlusunda çocuklar
Yalvaran gözlerle etrafa baka baka
Açıyorlar küçük esmer avuçlarını:
-Emmilerim sadaka! Emmilerim sadaka!
Hükümet konağının yanında biri
Bir kemik kalmış bir deri...
'Boya cila yimbeş,boya cila yimbeş' diye ağlıyor
Ve daha fırça bile tutamıyor elleri.
Garipler Pazarı'nda körpe çocuklar
Yorgunluktan güzelim yüzleri al al...
Öldüren bir çığlık dudaklarında:
-Boş hamal!boş hamal!boş hamal!
Nane satan su satan yetim çocuklar
Şarkı söyleyemediler güneşe aya...
Biliyorum ne masal dinlemeye doydular
Ne oyun oynamaya...
Bezirci'de,Yüceyurt'ta Altıntabak'ta...
Çocuklar var incecik yüzleri nurdan
Ama toz toprak içinde elleri ayakları
Oyuncakları çamurdan...
Ve günahkar çocuklar,suçlu çocuklar
Mahkeme salonunda bakarım dizi dizi
Bu suç bizim suçumuz,bu günah bizim
Affedin bizi.
Gökteki yıldızlar kadar sayısız
Ah yurdumun kimsesiz ve yoksul çocukları
Anladım farkınız yok koparılmış başaktan!
Alın bu gözleri benden,alın bu yüreği artık
Utanıyorum yaşamaktan.
Kayıt Tarihi : 4.6.2001 09:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sokakta gördüm çocuğu,
Saçları keçe, üstü başı kir içinde,
Bakışları ürkek, korkak, keder içinde,
Alıp içime koyasım gelir,
Sıcacık/
Tertemiz...
Çöp konteynerinin dibinde gördüm çocuğu,
Sezen sokağının tam köşesinde
Annesiyle oturmuş, çöpten bulduğu meyveleri yiyordu,
Mahcup/
Üzgün/
Acı dolu gözleriyle,
Alıp yüreğime koyasım geldi,
Sıcacık/
Güvenli/
Tertemiz...
Bir çocuk gördüm yol kenarında,
Okumamış, dilenmeye zorlanmış,
Soğuktan teni morarmış,
Burnu ağzına karışmış,
Sanki dünyanın kiri yüzüne yapışmış,
Oysa en masum, en temiz o çocuk,
Sadece kaderi kirli,
Kirletilmiş karanlıklarla,
Alıp içime ısıtasım geldi,
Sıcacık/
Güvenli.
Çocukların etrafını kuşatan karanlıklar,
Geleceğini, umudunu yok eden,
Gözündeki aydınlığı söndüren karanlıklar,
Kendileri gibi o minicik yavruları karartmaya çalışanlar,
Alıp dipsiz kuyuya koyasım.geldi,
Bir daha kirletmemek adına,
Daracık/
Kendileri gibi karanlık...
Dipsiz...
Aydan Güner Özdemir
Duyarlılığınız ve manidar dizeleriniz için tebrik ediyorum. Kaleminiz daim olsun.
Çocuklar var incecik yüzleri nurdan
Ama toz toprak içinde elleri ayakları
Oyuncakları çamurdan...
Utanıyorum yaşamaktan.
Geldiğimiz nokta bu...
TÜM YORUMLAR (53)