Sivas In Şiiri - Refik Kutlu Kul Refikî

Çifte Minareyle, Gök Medrese,
Tarihlerde ünü dolu Sivas’ın.
Kongre Binası’dır neşe herkese,
Kaleden izlenir ili Sivas’ın.

Beklersin baharı, gelmez bir zaman,
Rüzgârı bol olur, toz ile duman,
Ağustos ayında sürülür harman,
Ilgıt ılgıt eser yeli Sivas’ın.

Doğanşar’da pehlivanlar yarışır,
Yaylasında koyun kuzu karışır,
Küskünleri bayramlarda barışır,
Dostluklara gider yolu Sivas’ın.

On yedi ilçesi, bin üç yüz köyü,
Ülkede en büyük toprağın boyu,
Selçukludan gelir asildir soyu,
Dünyaya uzanır kolu Sivas’ın.

Balıklı çermiğin varmıd eşi
Maden ile dolu şu dağı taşı
Çektiği yokluğa yıkılmaz kaşı
Bu yüzden büküktür beli sıvasın

Gürün’de meşhurdur kaysı bağları,
Sivas’ta söylenir Kangal ağları,
Dumana bürünür Divriğ dağları,
Her sene geç açar gülü Sivas’ın.

Meydan Hamamı’yla Dikilitaş’ı,
İşsizlerle dolu kaldırım başı,
Yatırım yapılmaz sınırlı aşı,
Hâlini zikreder dili Sivas’ın.

Âşık İsmetî’nin güzel sözleri,
Kul Gazi rahatsız, tutmaz dizleri,
Selimî, Feryadî kaldı izleri,
Çalar ozanların teli Sivas’ın.

İzzet'i, Veysel'i unutmak olmaz.
Talibi gibisi bir daha gelmez.
Şarkışla'yı gören mest olur, ölmez,
Tonus'da coş eder seli Sivas'ın...

Âşık Refiki’yim, yazmakla bitmez,
Tarihler şehridir, akıl sır yetmez,
İnsanı dürüsttür, ihanet etmez,
Mevla’sına bağlı kulu Sivas’ın.

Refik kutlu
02.01.2009