Sivas Dumanı Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Sırtlarında cübbe
Başlarında takke
Beyinleri sulanmış
Yürekleri taş
Bir avuç sapkınlar
İlahi emirler uğruna
Temmuz’un ikisinde
Yazın sıcağında
Sivas’ta
Madımak Otelini kundaklayıp
Birçok güzel canları yaktılar, yok etiler

Dillerinde ezgi
Sazları silah
Kurşunları kalem
Muhabbetleri bal peteği
Gönülleri barış deryası olan
Otuz yedi cana, meczuplar bir olup kıydılar

Aydınlığın düşmanları
Yezidin dölleri
Çıgın çılgın
Hu çekerek
Madımağı taşladılar
Sivas sanki kerbela
Âlemlerin rabbi için
Pervasızca otuz yedi aydını öldürdüler

Bu ne kin? Hiç durmuyor
Ateistleri
Alevi’leri
Sosyalistleri
Canavarca yaktılar
Sivas’ın her semti
İnsan etti kokuyor
Bedenler yaralı, yaralar derin
Ölenler kefensiz, öldürenler insafsız

Ehli-beyt’e olan öfkeleri
Ezeldendir
H.z Hüseyin noksansızlığına
Pir Sultan Abdal’ın
Yolunadır hep
Eyvah
Sivas’ı yanık kokusu sardı
Madımak’tan
Ceset üzerine cesetler yığılı
Hepsi bizim insanlar, hepsi bizim yiğitler

Bulut değil, duman sardı Sivas’ı
Otuz yedi devrimciyi yaktılar
Anadolu’da Kürt, Türk, Alevi yasta
Cennet gitmek için
Softalar, caniler kıydılar yol-yordam bilenlere
Bu kıyım bu katliam unutulmayacak hiçbir zaman

20.06.2014
istanbul