Sivas'a Özlem Şiiri - Yusuf Bozkaya

Adım Yusuf soyadım Bozkaya,
Kör oluyor gözlerim her gece ağlaya ağlaya.

Korkularımın ve geçmişimin kalanıyım,
Çocukluğun yanarak kül olanıyım.

Hasretinle durmuş geçmiyor ki zaman,
Bana mı küsmüş, ilerlemiyor akreple yelkovan.

Hep sana yükselirken yerden salıncağım,
Bu gün de göremedim seni ama ağlamayacağım.

Ben bir çocuktum kalbi kanlar içinde,
Kim tanır şimdi beni yaşananlar içinde.

Bu şehirde dostlarım acılarımın tanığıdır,
Bandırma yüreğimin en sancılı durağıdır.

Her şeyin fazlasının varken elbet faydası,
Ama gel gör ki eksilmeye görsün hayat paydası.

Hayallerim Marmara da boğuldu kaldı,
Söyleyin bana çocukluğumu kimler çaldı.

Her zamanki gibi yine kalbimde hicran yine kalbim yasta,
Beni bekleyen bir şehit var gözbebeğim Sivasta.

Saçlarıma yağan hüzün bembeyaz karsa,
Susma yüreğim susma anlat içinde ne varsa.

Kim verecek hesabını şimdi yaşadığım ihanetin,
Ey lanet Bandırma bu mudur adaletin?

Soğuk gecelerde Marmara bana bakardı ben sana hasret yaşardım,
Ve bu nasıl bir şehir ki her şey eksik her şey yarım.

Dediğim gibi adım Yusuf soyadım Bozkaya,
Kör oluyor gözlerim her gece ağlaya ağlaya.

Korkularımın ve geçmişimin kalanıyım,
Lanet olsun ki çocukluğun yanıp kül olanıyım...

30–08–2009