Sivas’a hasret, Babama hasret

Sabit Süreyya Sirer düşer yola,
Anadolu’nun bağrına, Sivas’a doğru,
Her adımda bir türkü, bir hüzün,
İlmek ilmek işler özlemi yüreğine.

Sivas’ın sert havası vurur yüzüne,
Ama bu rüzgar değil, hasrettir eser,
Çocukluğumun sokakları, taş evler,
İçimde büyür, yankı bulur her köşede.

Yukarı Tekke’de babam yatıyor artık,
17 Kasım, gece yarısı,
O an dünya durdu benim için,
Veda ettim ona, gözlerim yaşlı.

Kangal köpeklerinin sesi uzaktan gelir,
Divriği’nin taşları tarih gibi konuşur,
Kızılırmak akar, sabırla yontar toprağı,
Ve Sirer’in kalbi ilmek ilmek Sivas’a dolanır.

Anadolu’nun her köşesi bir hatıra,
Bir hasret türküsü sarar dört bir yanı,
Bozkırda açan her çiçek, her diken,
İlmek ilmek işler Sabit Süreyya’nın şiirine.

Sivas’ın yolları uzun, taşlı,
Ama her adımda bir sevda gizli,
Gözlerim babamın ebedi istirahatgahına döner,
Yüreğimle sararım Sivas’ın bağrını, sessizce.

Dağların göğsünde yankılanır sesi,
Her mısrada bir özlem, bir sevda,
Babamla buluşur hasretin derin yankısı,
İlmek ilmek örer vuslatın hayalini, sabırla.

Sivas’ın yollarında yürürken usulca,
Bir selam çakarım babama, Yukarı Tekke’ye,
Her taş, her ağaç, her köşe bilir,
Sabit Süreyya ve babam, ilmek ilmek burada dirilir.