Sivas Şiiri - Abdulkadir Çakmak

Tecer dağından esen soğuk rüzgar.
Savurur seni ocaktan ocağa kar gibi.
Sert havanın beslediği mert insanlar.
Çeker seni sinesine bir yar gibi.

Gönülden gönüle akar muhabetimiz.
İçimizde barınmaz, yoktur muhannetimiz.
Alevi, zaza, ümmeti muhammedimiz.
Karşılar seni dergahında bir ensar gibi.

Akıncılar,Altınyayla, Gemerek, Gölova'sı.
Suşehri, Gürün'ü, Hafiğ'i Şarkışla'sı.
Bir yanda Ulaş diğer yanda Kangal ovası.
Karşılar dergahında Doğanşar gibi.

Divriği'den Koyulhisar'a uzanan ay yüzlü canan
Güneş toprağına ılgıt ılgıt vurduğu zaman.
Yüz çevirirsen pir sultan Abdaldan.
Döverler seni tava gelmez demir gibi.

Zara'dan bir Halil uzanır mızraplı el ile.
Ulaşır Veysel'e uzun ince bir yol ile.
Veysel'in toprağa seslendiği dil ile
Çağırırlar seni bir misafir gibi.

Yiğidin yiğitçe harman olduğu ilimizden.
Nice alperenler çıktı içimizden.
Tatlı söz dökülürken dilimizden.
Okurlar seni Bülent Bakilerden bir şiir gibi.

Selcuklu'ya başkent Osmanlıya yıkılmaz kale.
Düşman girmemiş bu topraklara bir kere
Dört Eylül de temeli atılan cumhuriyete.
Çağırırlar seni ulu bir mimar gibi.

Altınyayla'dan abu Hayat akar gönül gölüne.
Toplanır İmranlı da aşk olur sivas ehline
AKÇA kangal dan vurunca gönül teline.
Yıldızeli'nde şaha gidersin sultanı pir gibi.