Sivarilik Şiiri - Niğmetullah Uçar

SİVARİLİK

Arkası, dizleri yamalıklıydı
Çocukken giydiğim pantolonumun
Sivarilik o gün yama adıydı
Bunu öğrenmeli oğlum torunum

Pantolon eskirdi dizi delinir
Terziye götürüp yamatılırdı
Bazen yamalıklar üst üste gelir
Kumaş eklenerek kalınlaşırdı

Sivarilik denen kumaş parçası
Aynı renk olmazdı dikildiğinde
Fakirlik yokluktur böyle olması
Yadırganılmazdı giyildiğinde

Ceketin bir yeri eskidiğinde
Yama yapılarak yenilenirdi
Sıcacık tutardı giyildiğinde
Bu halimize de şükür denirdi

Bazen sırt kısmında bazen belinde
Alt ucunda bile yama olurdu
Kimsenin çok para yoktu elinde
Yama için bile elden bulurdu

Pantolonla ceket çok yamanınca
Parçalar içinde kayboluyordu
Fil Abdırahmanla Dibek yapınca
Delibakı Yusuf çekemiyordu

Kimisi vermezdi terziye para
Oyulgama ile evde yamardı
Belki masal gelir genç olanlara
Benim gençliğimde bunlar hep vardı

Bir iyi tarafı üşütmüyordu
Üst üste yamanıp kalınlaşınca
İnsanlar huzurlu hep gülüyordu
Keder azalırdı paylaşılınca

İşliklerde bile olurdu yama
O zamanlar kimse aldırmıyordu
Önem verilmezi giyim kuşama
Modanın takibi yapılmıyordu

Yamalıklı sırtı giyen bedenler
Tertemiz kalp taşır sever, sayardı
Şekile bakmayıp özü görenler
Huzurlu yaşardı huzur yayardı

Bugün o şekilde giyilmez ama
Dün yaşananları hatırlayalım
Pantolon dizine vurulmaz yama
Geçen o günleri unutmayalım

Şimsi sırtlar yeni gönüller garip
Markalar aranır moda izlenir
İnsanlık böylece oldu acaip
Sahte davranarak niyet gizlenir

Ben yamalık ile huzur bulurdum
Şimdi ütülüler sıkıyor canı
Düşündüm, üzüldüm, hayaller kurdum
Ne hallere sokmuş zaman insanı

Niğmetullah UÇAR
Antalya
07.01.2008